 |
Yasunari KawabataUrodził się 11 czerwca 1899 roku w Osace. W wieku piętnastu lat zaczyna pisaę autobiograficzne opowiadanie wydane w 1925 roku jako "Dziennik szesnastolatka".W 1920 roku rozpoczął studia na uniwersytecie w Tokio, gdzie specjalizował się w literaturze angielskiej i japońskiej. Pisał wtedy opowiadania, pamiętniki oraz wiersze. Będąc na studiach Kawabata z grupą młodych pisarzy zakłada własne pismo "Bungei jidai", które promować będzie kierunek modernistyczny w literaturze japońskiej, a z czasem stanie się głównym ośrodkiem pisarskiej szkoły "shinkankakuha" - czyli nonsensualizmu.Yasunari Kawabata debiutuje w 1925 r. opowiadaniem "Tancerka z Izu", a wykorzystany w nim wątek pary bohaterów - chłopca zakochanego w dziewczynie - przewijać się będzie w całej późniejszej twórczoœci pisarza.W 1926 r. Kawabata wydał pierwszy zbiór miniatur "Ozdoby emocjonalne". W 1931 roku wydał "Kryształową fontannę", a rok później "Pieśń liryczną". Obydwie książki powstały pod wpływem prądów i technik zachodnioeuropejskich oraz amerykańskich. Zwrot w kierunku tradycji japońskiej nastąpił w roku 1933, kiedy to Kawabata wydał powieść "Ptaki i zwierzęta" przedstawiającą losy malarza, który po ucieczce od cywilizacji wybiera życie wśród zwierząt. W 1934 r. rozpoczął pracę nad swym najgłośniejszym dziełem "Kraina śniegu", utrzymanej w poetyce haiku i pozbawionej zwartej narracji powieści. W 1961 r. Kawabata opublikował przejmującą powieść "Śpiące piękności" opowiadającą o staruszku, który w porywie skrajnej rozpaczy udał się do domu publicznego, ale nie został nawet zauważony przez odurzone narkotykami prostytutki. Krytycy nazwali ten utwór przypowieśćią o ludzkiej samotnoœci. Od 1948 do 1965 r. był prezesem japońskiego PEN-Clubu. W latach 60-tych wykładał gościnnie na uniwersytetach w USA, wskazując na ciągłość literatury japońskiej od XI w. do dnia dzisiejszego. W 1968 r. Yasunari Kawabata otrzymał literacką Nagrodę Nobla za "mistrzostwo pisarskie, które oddaje istotę japońskiej świadomości". Warto dodać, że jury w werdykcie było niejednomyślne i Japończyk zaledwie jednym głosem wyprzedził Witolda Gombrowicza. W 1972 r. schorowany Kawabata opuszcza szpital i udaje się do zimowego domu w Zushi. Tam kończy z życiem, trując się gazem. Nie zostawia po sobie żadnego listu pośmiertnego. Motywy samobójstwa do dziś pozostają nieznane. DZIEŁA: "Dziennik szesnastolatka" (1925) - opowiadanie "Tancerka z Izu" (1925) - opowiadanie "Ozdoby emocjonalne" (1926) - zbiór miniatur "Kryształowa fontanna" (1931) "Pieśń liryczna" (1932) "Oczy w chwili śmierci" (1932) - esej "Ptaki i zwierzęta" (1933) - powieść "Kraina Śniegu" (1934) - powieść "Tysiąc żurawi" (1949) - powieść "Głos góry" (1949-54) - powieść "Jezioro" (1954) - powieść "Piękno i smutek" (1961-63) - powieść "Stara stolica" (1961) - powieść "Śpiące piękności" (1961) - powieść |
