Gejsze są kobietami wykształconymi w wielu kierunkach jak przykładowo umiejętne ubieranie się, wysławianie czy poruszanie się z gracją. Znają także poezję, klasyczną literaturę, sztukę układania kwiatów (ikebanę),ceremonię podawania herbaty, grę na instrumentach muzycznych (shamisen, koto), kaligrafię, śpiew, taniec, sztukę konwersacji i wyszukane podawanie sake. Wszystkie ubierają się w tradycyjne (ciężkie) kimona.

W języku japońskim 'Gei' oznacza sztukę lub przedstawienie, 'Sha' - oznacza człowieka. Gejsze są zatem utalentowanymi kobietami, które przeszły intensywny kurs nauki od najmłodszych nieraz lat. Jednakże, we własnym gronie używają terminu 'geiko', który oznacza 'kobietę sztuki'. Współcześnie znają język angielski, obsługę komputera i prowadzenie domu.

Są dwa rodzaje gejsz. Jeden zwie się 'tachikata' i związany jest z tradycyjnym tańcem japońskim mai- jest udziałem gejsz maiko. Drugi rodzaj gejsz (starszych) zwie się ' jikata ' i wiąże się z grą na instrumentach tradycyjnych wraz ze śpiewem.

Gejsze nie są zwykłymi hostessami, prostytutkami czy kurtyzanami jak mylnie niektórzy sądzą w krajach zachodnich.Fenomen japońskiej gejszy nie ma odpowiednika w innych kulturach na świecie - ani w czasach starożytnych ani współcześnie. Staje się to zrozumiałe jeśli weźmie się pod uwagę japoński styl codziennego życia. Żony japończyków prowadzą domowy tryb życia, zajmując się dosłownie wszystkim – wychowaniem dzieci, zakupami, gotowaniem potraw etc.. Japończyk nie zabiera ze sobą klucza do mieszkania, ponieważ uważa, że żona musi być w domu przez cały czas. Nie zabiera także żony na przyjęcia i na inne rozrywki, które po pracy spędza w męskim towarzystwie do wieczora. Ponieważ przebywanie wyłącznie we własnym, męskim towarzystwie byłoby na dłuższy czas nie do zniesienia, instytucja gejszy jest tu jak najbardziej na miejscu.

Współcześnie oraz w dawnych czasach gejsze zamieszkiwały pewne rejony miasta (hana-machi) w domach zwanych o-chaya. Typ domu o-chaya różni się całkowicie od innych miejsc gdzie serwuje się herbatę czy kawę.O-chaya jest zwykle małym domem z drewna, z podłogą z tatami i otwarciem na japoński ogród. W niektórych takich domach praktykują młode kandydatki na gejsze już od 5-go lub 6-go roku życia. W wieku 15 - 20 lat stają się młodymi gejszami zwanymi maiko (kobieta tańca).Taki dom, w którym prowadzi się dość trudny trening gejszy zwie się okiya.

Gejsze lub maiko przesyłane są do takich miejsc jak o-chaya, hotele, zajazdy, domy herbaty, restauracje i inne miejsca zgodnie z życzeniami klienta. O-chaya są bardzo ekskluzywnymi miejscami gdzie można urządzać bankiety czy party. W Kioto obecnie jest pięć miejsc zwanych hana-machi.Najbardziej znanym dystryktem jest Gion położony na zachód od Kawaramachi. Najlepszym miejscem do spotkań z gejszami jest ulica Hanamikoji, przy której wybudowano wiele domów o-chaya. W Tokio - takim miejscem spotkań jest Asakusa Hanamachi.

Maneko Iwasaki * ur. W 1949 roku była niekwestionowaną współczesną gwiazdą wśród gejsz z Gion Kobu w Kioto. Tę pozycję uzyskała w 29 roku życia. Obecnie ma córkę i z mężem mieszka w Kioto.

Ponieważ niektóre rejony ana-machi były historycznie powiązane z prostytucją, ciągle istnieje uprzedzenie do gejsz i zamieszkiwanych przez nie rejonów.

Pomimo tego, gejsze są ważną częścią kultury Japonii a ich przedstawienia i urok przyciągają wielu ludzi z całego świata.